Αν και το Chaga (Inonotus obliquus) είναι γνωστό εδώ και αιώνες στην παραδοσιακή ιατρική, η χρήση του στη σύγχρονη φυτοθεραπεία πρέπει να βασίζεται σε αξιόπιστα επιστημονικά στοιχεία. Τι γνωρίζουμε λοιπόν πραγματικά σήμερα για τις επιδράσεις του; Ακολουθεί μια περίληψη των βασικών ευρημάτων από μια ανασκόπηση του 2021 από τον Szychowski στο Journal of Traditional and Complementary Medicine.
Παράδοση vs. επιστήμη – γιατί να μελετήσουμε το Chaga;
Το ChagaJournal of Traditional and Complementary Medicine, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα τόσο από in vitro όσο και in vivo μελέτες για να αξιολογήσουν αν οι ιδιότητες του Chaga είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες.
Πλούτος ενεργών ενώσεων – τι περιέχει το Inonotus obliquus;
Η δημοσίευση τόνισε ότι η βιολογική δραστηριότητα του Chaga οφείλεται κυρίως στην παρουσία:
- β-γλυκάνες – ανοσοδραστικοί πολυσακχαρίτες,
- Τριτερπένια και παράγωγα τερπενοειδών,
- Φαινόλες και μελανίνες – ισχυρά αντιοξειδωτικά,
- Στεροειδή και εργοστερόλη – με αντιφλεγμονώδη και ορμονική δράση,
- Ένζυμα (π.χ., υπεροξειδική δισμουτάση – SOD), που εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες.
Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι η αποτελεσματικότητα αυτών των ενώσεων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη μέθοδο εκχύλισης που χρησιμοποιείται – βρέθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ εκχυλισμάτων με νερό, αλκοόλη και υπερήχους.
Διαβάστε επίσης: Λάθη στη λήψη λειτουργικών μανιταριών – πώς να τα αποφύγετε
Αντικαρκινικές επιδράσεις – τι δείχνουν οι in vitro και in vivo μελέτες;
Σύμφωνα με τους Szychowski και συνεργάτες, το Chaga έχει αποδείξει την ικανότητα να αναστέλλει την ανάπτυξη διαφόρων καρκινικών κυτταρικών σειρών, συμπεριλαμβανομένων των καρκίνων πνεύμονα, ήπατος, παχέος εντέρου, μαστού, ωοθηκών και γλοιωμάτων. Οι μηχανισμοί δράσης περιλαμβάνουν:
- Επαγωγή απόπτωσης – προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος στα καρκινικά κύτταρα,
- Αναστολή της μετανάστευσης και εισβολής των κυττάρων,
- Αυξημένο οξειδωτικό στρες στα καρκινικά κύτταρα – μέσω επιλεκτικής αύξησης των επιπέδων ROS.
Ιδιαίτερα ελπιδοφόρα ήταν τα αποτελέσματα που αφορούσαν το Chaga σε συνδυασμό με συστήματα παράδοσης όπως νανοσωματίδια, τα οποία ενίσχυσαν την κυτταροτοξική δράση κατά των καρκινικών κυττάρων.
Ανοσορρύθμιση και αντιφλεγμονώδης δράση – προσαρμογόνα ιδιότητες
Η ανασκόπηση τόνισε επίσης τη σημαντική επίδραση του Chaga στο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα παρατηρούμενα αποτελέσματα περιλάμβαναν:
- Μείωση των προφλεγμονωδών κυτοκινών (IL-6, IL-1β, TNF-α),
- Ενισχυμένη δραστηριότητα μακροφάγων και NK κυττάρων,
- Επίδραση στις οδούς σηματοδότησης NF-κB και MAPK, οι οποίες είναι κεντρικές στις φλεγμονώδεις και αυτοάνοσες διαδικασίες.
Σε ζωικά μοντέλα, αυτό το παράσιτο της σημύδας έδειξε προστατευτικές επιδράσεις στην πορεία της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου.
Η επίδραση του Chaga στον μεταβολισμό γλυκόζης-λιπιδίων και στον διαβήτη τύπου 2
Μελέτες σε ζώα (συμπεριλαμβανομένων μοντέλων διαβητικών αρουραίων) ανέφεραν:
- Βελτίωση της ινσουλινοαντίστασης μέσω ενεργοποίησης του υποδοχέα PPARγ,
- Μείωση των επιπέδων γλυκόζης και τριγλυκεριδίων στο αίμα,
- Υποστήριξη για την αναγέννηση των β-κυττάρων των παγκρεατικών νησιδίων.
Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι το Chaga μπορεί να είναι υποσχόμενο υποψήφιο για κλινική έρευνα ως παράγοντας μεταβολικής υποστήριξης, ειδικά σε προδιαβητικές και ινσουλινοανθεκτικές καταστάσεις.
Συμπεράσματα – τι λέει η επιστήμη αυτή τη στιγμή για το Chaga;
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το Chaga παρουσιάζει ευρύ φάσμα βιολογικής δραστηριότητας. Αν και οι περισσότερες μελέτες έχουν διεξαχθεί σε κυτταρικές καλλιέργειες και ζώα, τα συλλεγμένα δεδομένα παρέχουν ισχυρή βάση για:
- Αναγνωρίζοντας το Chaga ως δυνητικό λειτουργικό τρόφιμο,
- Έναρξη κλινικών δοκιμών σύμφωνα με τις αρχές της EBM.
Ακόμη απαιτούνται ελεγχόμενες μελέτες σε ανθρώπους, αλλά τα τρέχοντα πειραματικά δεδομένα είναι εκτενή και ελπιδοφόρα.
Διαβάστε επίσης: Ollywell - ποιότητα που μπορείτε να εμπιστευτείτε
Επιστημονική πηγή:
Szychowski K.A., Foks H., Szechyńska-Hebda M., Szychowski K. (2021).
Inonotus obliquus – από τη λαϊκή ιατρική στη κλινική χρήση.
Επιστημονικό Περιοδικό Παραδοσιακής και Συμπληρωματικής Ιατρικής, 11(3), 293–302.
